Παράδειγμα τῆς καταχρήσεως τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἀρχισυνάγωγος τῆς σχετικῆς περικοπῆς (Λουκ. ιγ', 10-17).

Τήν στιγμή πού ἡ συγκύπτουσα γυναίκα μετά τήν θεραπεία δόξαζε τόν Θεό, ὁ ἀρχισυνάγωγος ἀγανακτοῦσε. Σάν διδάσκαλος τοῦ λαοῦ θέλησε τότε νά τοῦ ὑπενθυμίση τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ ὅτι πρέπει τό Σάββατο νά μήν ἐργάζεται, ἀλλά νά λατρεύη τόν Θεό.

Καί ἡ μέν ἐντολή εἶναι ὀρθή, ἀλλά ὁ τρόπος καί ὁ χρόνος ὑπενθυμίσεως εἶναι ἄσχημος. Ὁ ἀρχισυνάγωγος χρησιμοποίησε τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ ἀπό φθόνο. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Κύριος τόν ξεσκέπασε λέγοντας: «Ὑποκριτά». Μέ ἄλλα λόγια: «Θεατρίνε, πού, ἐνῶ εἶσαι ἐσωτερικά ἄρρωστος, παρουσιάζεσαι σάν διδάσκαλος τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ».

Ὅμως δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ἐμπαθεῖς ἄνθρωποι ἔφθασαν στό σημεῖο νά χρησιμοποιήσουν τό Εὐαγγέλιο γιά νά ἐπιτύχουν τά ἄνομα σχέδιά τους. Ἐγωπαθεῖς χρησιμοποιοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ γιά νά προβληθοῦν. Διεστραμμένοι ἐσωτερικά καί ἀνυπάκουοι στήν Ἐκκλησία τόν παρερμηνεύουν. Ἔτσι, δημιουργοῦνται αἱρέσεις καί ἄλλες ἀτομικές εὐσεβιστικές θεωρίες πού ταράσσουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ἡ καρδιά εἶναι ἀκάθαρτη, δέν μπορεῖ νά ἑρμηνεύση σωστά τόν θεῖο λόγο. Γιατί, μόνον ἡ καθαρή καρδιά τόν παρουσιάζει γνήσια. Αὐτή μόνο τόν ἀντιλαμβάνεται. Τό Εὐαγγέλιο γράφτηκε μέ τόν φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐκεῖνοι πού ἔχουν Ἅγιο Πνεῦμα μποροῦν νά τό προσεγγίσουν καί νά τό ἑρμηνεύσουν ἀλάνθαστα. Αὐτοί μόνον μποροῦν νά δοῦν τό πνεῦμα τοῦ νόμου ἤ ὅπως λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, τόν νοῦ τοῦ νόμου.

Αὐτά σημαίνουν ὅτι πρέπει νά ἐπιδιώκουμε ὅλοι μας τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς. Ἡ καθαρή καρδιά μπορεῖ νά δῆ τόν Θεό καί τήν Χάρη Του πού βρίσκεται σέ κάθε ἐντολή πού Ἐκεῖνος ἔδωσε. Οἱ Πατέρες εἶπαν ὅτι ἡ μελέτη τοῦ θείου λόγου μέ καθαρή καρδιά εἶναι ἕνα εἶδος θεωρίας. Βλέπει κανείς τήν ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἡ κάθαρση αὐτή γίνεται μέ τήν φωτιστική ἐνέργεια τῶν μυστηρίων καί τῆς μετανοίας. Πρέπει νά ξέρουμε ὅτι μέσα στήν Ἐκκλησία δέν μαθαίνουμε πῶς σώζονται οἱ ἄλλοι, ἀλλά πῶς ἐμεῖς σωζόμαστε. Ὅταν καθαριζόμαστε, τότε ἐκκλησιαστικοποιούμαστε καί ἄρα μποροῦμε νά ἑρμηνεύσουμε τήν Ἁγία Γραφή, ὅπως ἡ Ἐκκλησία τό κάνει.

Ἀκόμη, πρέπει νά στηριζόμαστε στούς ἁγίους Πατέρες μας. Ἡ ζωή καί ἡ διδασκαλία τους νά εἶναι καθοδηγός τῆς ζωῆς μας. Αὐτοί ἔγιναν δοχεῖα τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἔζησαν τήν Παράδοση, φωτίσθηκαν ἀπό τήν Ἁγία Τριάδα. Χωρίς τήν βοήθεια τῶν ἁγίων Πατέρων ἡ Ἁγία Γραφή παρερμηνεύεται καί δέν βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά σωθῆ. Χωρίς τήν βοήθεια τῶν ἁγίων Πατέρων, ὅσο ἔξυπνοι κι ἄν εἴμαστε, γινόμαστε ὑποκριτές σάν τόν ἀρχισυνάγωγο.

ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο Ὅσοι Πιστοί