Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, Ὁ Χριστός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα

Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

(Ἰω. ζ´ 37-52, η´ 12)

Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς Ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξεν λέγων͵ Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ͵ καθὼς εἶπεν ἡ γραφή͵ ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπεν περὶ τοῦ πνεύματος ὃ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύσαντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν πνεῦμα͵ ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. Ἐκ τοῦ ὄχλου οὖν ἀκούσαντες τῶν λόγων τούτων ἔλεγον͵ Οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης·ἄλλοι ἔλεγον͵ Οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· οἱ δὲ ἔλεγον͵ Μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται;οὐχ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυίδ͵ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης ὅπου ἦν Δαυίδ͵ ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐγένετο ἐν τῷ ὄχλῳ δι΄ αὐτόν. Τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν͵ ἀλλ΄ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ΄ αὐτὸν τὰς χεῖρας. ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους͵ καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι͵ Διὰ τί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν;ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται͵ Οὐδέποτε ἐλάλησεν οὕτως ἄνθρωπος. Ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι͵ Μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ἀλλὰ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπάρατοί εἰσιν. Λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς͵ ὁ ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν τὸ πρότερον͵ εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν΄Μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον ἐὰν μὴ ἀκούσῃ πρῶτον παρ΄ αὐτοῦ καὶ γνῷ τί ποιεῖ; ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ͵ Μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγείρεται. Πάλιν οὖν αὐτοῖς ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς λέγων͵ Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ͵ ἀλλ΄ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.

Ὁ Χριστός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα

«ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» (Ἰω. ζ´, 37)

   

Μιά ἀπό τίς μεγαλύτερες Ἰουδαϊκές ἑορτές ἦταν ἡ ἑορτή τῆς Σκηνοπηγίας. Μέ τήν ἑορτή αὐτή οἱ Ἰουδαῖοι δόξαζαν τόν Θεό γιά τήν θαυμαστή διάσωσή τους. Κάθε πρωΐ γινόταν στόν Ναό μιά σπονδή σέ ἀνάμνηση τῆς θαυματουργικῆς ἀναβλύσεως ὕδατος ἀπό τήν πέτρα, διά τῆς ράβδου τοῦ Μωϋσέως. Ἐπίσης, κάθε ἀπόγευμα ἄναβαν στόν πρόναο δύο πολύφωτες λυχνίες σέ ἀνάμνηση τῆς φωτεινῆς νεφέλης πού φώτιζε τούς πατέρας τους, κατά τήν διάρκεια τῆς νυκτερινῆς πορείας. Ὁ Κύριος τήν τελευταία ἡμέρα αὐτῆς τῆς ἑορτῆς, εὑρισκόμενος στά Ἱεροσόλυμα καί ἀναφερόμενος στά δύο αὐτά θαυματουργικά γεγονότα πού ὑπενθύμιζαν αὐτές οἱ δύο λατρευτικές πράξεις, ἔκραξε λέγων: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω... ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί, οὐ μή περίπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. ζ´, 37, η´, 12). Στήν συνέχεια θά μᾶς ἀπασχολήση ἡ πρώτη διακήρυξη τοῦ Χριστοῦ «ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» (Ἰω. ζ´, 37).

* * *

Συνήθως λέγεται ὅτι τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἱδρύθηκε ἡ Ἐκκλησία. Αὐτό ὅμως δέν εἶναι ἀπόλυτα ὀρθό. Διότι, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καί ὁ Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή της, σημαίνει ὅτι εἶναι ἑνωμένη μέ τόν Χριστό καί «ἐν αὐτῷ» καί «δι᾿ αὐτοῦ» ἔχει προαιώνια ὕπαρξη. Ὑπῆρχε ἡ Ἐκκλησία στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πρό καταβολῆς κόσμου μέ τήν ὕπαρξη τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἐν συνεχείᾳ μέ τήν δημιουργία τῶν Ἀγγέλων καί τῶν ἀνθρώπων ἔχουμε τήν ἵδρυση καί τήν ἀρχή της. Μέ τήν ἐναθρώπηση τοῦ Χριστοῦ καί τήν κάθοδο τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀποκαλύφθηκε, ἔγινε Σῶμα Του, ἡ δέ τελεία ἀποκάλυψή της θά γίνη στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, κατά τήν Δευτέρα Παρουσία, πού θά ἔλθη ὁ Νυμφίος, καί ὁ λαός Του θά βρῆ τήν πλήρη κοινωνία μέ τόν ἅγιο Τριαδικό Θεό. Ἑπομένως λέμε ὅτι ἡ ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Θεός, ἡ ἀποκάλυψή της ἔγινε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί τήν ἀποστολή τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ἡ τελεία φανέρωση θά γίνη στήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ.

Ὅλα αὐτά εἶναι θεολογικές ἔννοιες, ἀλλά ἔχουν ἄμεση σύνδεση μέ τήν ζωή μας. Ἄλλωστε, ὅλα τά προβλήματα πρέπει νά τά λύνουμε θεολογικά, ἄν θέλουμε νά ἀποκτήσουμε τήν σωτηρία μας καί νά ζοῦμε σωστά καί φυσικά. Δύο πράγματα νά τονιστοῦν.

Πρῶτον. Ἡ ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ Θεός. Ἑπομένως, δέν εἶναι ἀνθρώπινη καί ἐπίγεια, ἀλλά θεία καί οὐράνια. Λένε πολλοί ὅτι τήν Ἐκκλησία τήν ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι καί τήν θεωροῦν σάν μιά ἀνθρώπινη ὀργάνωση. Εἶναι μεγάλο σφάλμα αὐτό.

Δεύτερον. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεανθρώπινος ὀργανισμός πού τόν ζωοποιεῖ καί τόν κατευθύνει τό Πανάγιο Πνεῦμα. Λένε πολλοί ὅτι ἡ νηστεία, ἡ λατρεία, οἱ κανόνες γενικά, εἶναι ἀνθρώπινα ἔργα, δηλαδή τά ἔκαναν ἄνθρωποι. Αὐτό εἶναι σφάλμα, ἀφοῦ τό Πανάγιο Πνεῦμα φωτίζει τούς ἀνθρώπους νά θεσπίζουν ὅρους καί κανόνες γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ἄν θέλουμε νά ζήσουμε πνευματική ζωή πρέπει νά συνδεθοῦμε μέ τό Πανάγιο Πνεῦμα πού δρᾶ μέσα στήν Ἐκκλησία. Γι᾿ αὐτό, ἡ πνευματική ζωή συνδέεται καί ταυτίζεται μέ τήν ἐκκλησιαστική ζωή. Πνευματικός ἄνθρωπος δέν εἶναι ὁ καλλιτέχνης, ὁ ἠθοποιός, ὁ τραγουδιστής κλπ. ἀλλά αὐτός πού ἀπέκτησε τό Ἅγιο Πνεῦμα.

ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο Ὅσοι Πιστοί

Δεῖτε ἐπίσης: Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ



ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ




Προφίλ

Οἱ ἐκδόσεις τῆς γυναικείας Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας) ἀπό τό 1982 ἐκδίδουν καί διακινοῦν σέ ὅλο τόν κόσμο τά βιβλία τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἱδρυτής καί πνευματικός πατέρας τῆς ἀδελφότητος.

Μάθετε περισσότερα...

banks
Login-iconLogin
active³ 5.5 · IPS κατασκευή E-shop · Όροι χρήσης