Ἐνιαύσιον 2009

Μέσα στήν κοινωνία μας διακινοῦνται πολλά ρεύματα, θρησκευτικά, ἰδεολογικά, κοινωνικά, πολιτικά κ. ἄ., μέ τά ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία ἔρχεται σέ ἐπαφή καί ἐπικοινωνία, ἐπειδή ζῆ καί ἐργάζεται σέ μιά συγκεκριμένη κοινωνία, σέ ἕναν ὁρισμένο χρόνο καί τόπο.

Εἶναι ἑπόμενο νά ἀναπτύσσεται ἕνας διάλογος μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἱστορίας, πού ἀπαρτίζεται ἀπό τά ρεύματα αὐτά. Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε διαλέγεται μέ τήν κοινωνία καί τήν ἱστορία, προσέχοντας, ὅμως, νά μή χάση τόν πυρήνα τῆς Παραδόσεώς της.

Ἡ παράδοση εἶναι ἡ ἀποκεκαλυμένη πίστη, πού ἀποβλέπει στήν σωτηρία-θέωση τοῦ ἀνθρώπου καί τόν ἁγιασμό τῆς κτίσεως. Αὐτός ὁ τρόπος τῆς σωτηρίας πού ἐπιτυγχάνεται μέσα στήν Ἐκκλησία, τό ἔνδοξο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δέν ἀλλοιώνεται, δέν ἐκκοσμικεύεται ποτέ γιατί, ἄν γίνη κάτι τέτοιο, θά θεωρηθῆ προδοσία τῆς πίστεως, κοινωνικοποίηση τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία, ἔχοντας αὐτήν τήν ἀποκεκαλυμένη πίστη, τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἔρχεται σέ διάλογο μέ τίς ἄλλες παραδόσεις, προσπαθώντας νά τίς γονιμοποιήση καί νά τίς ἐντάξη στήν δική της ἀναγεννητική προοπτική.

Στήν πραγματικότητα ἔρχεται σέ διάλογο μέ τόν σύγχρονο ἄνθρωπο καί προσπαθεῖ νά τόν ἐνημερώση κατ’ ἀρχάς, ὕστερα νά τόν ἐντάξη στόν ἐκκλησιαστικό «χῶρο» καί νά νοηματοδοτήση τήν ζωή του.

Μέσα σέ αὐτό τό πλαίσιο ἐντάσσω καί τά ἄρθρα πού γράφω κατά καιρούς καί δημοσιεύονται σέ διάφορες ἐφημε≠ρίδες καί περιοδικά, εὐρείας κυκλοφορίας, ὅπως καί τίς συνεντεύξεις καί τίς διάφορες ποιμαντικές «ὁδοιπορίες» μου. Μέ συνέχει ἡ ἀγωνία τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων καί οἱ ἀναζητήσεις τους. Πρόκειται γιά μιά προσπάθεια πού ἔγινε καί κατά τό ἔτος 2009 καί τήν ἐναποθέτω στήν κρίση τῆς ἱστορίας καί, κυρίως, στήν κρίση τοῦ Θεοῦ, τόν Ὁποῖο παρακαλῶ νά εἶναι φιλάνθρωπος μαζί μου, νά γίνη ἵλεως γιά τυχόν ἀποτυχίες μου καί νά διορθώση τά ἐνδεχόμενα λάθη μου.

ἀπό τόν Πρόλογο τοῦ βιβλίου