Κοσμικά καί χριστιανικά χριστούγεννα

   

Τά Χριστούγεννα στήν νοοτροπία πολλῶν ἀνθρώπων εἶναι μιά κοσμική ἑορτή καί ἔχει ἀποδεσμευθῆ ἀπό τό θεολογικό καί χρι­στια­νικό νόημά της. Ἡ ἐξωτερική μορφή ὁμοιάζει μέ χριστιανική ἑορτή, ὅμως, στήν βάση της εἶναι κοσμική.

Σέ πολλές ἐφημερίδες διαβάζουμε διαφημήσεις γιά τό πῶς πρέπει νά ἑορτάζουν οἱ ἄνθρωποι τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Σέ μιά πρόσφατη ἐφημερίδα διάβασα: «Ἕνα ποτό γιά τίς γιορτές σέ πνεῦμα Χριστουγέννων». Καί τό κείμενο συνεχίζει: «Πο­λύ­­τιμα ποτά, ζεστά ἤ κρύα ροφήματα, κοκτέιλ μέ ἤ χωρίς ἀλ­κοόλ προσφέρον­ται ἀπαραιτήτως τίς ἡμέρες τῶν γιορτῶν. Σχεδόν παν­τοῦ στήν Εὐρώπη τήν τιμητική του ἔχει τό ζεστό κόκκινο κρασί, ἀρωματισμένο μέ μπαχαρικά καί φλοῦδες ἑσπεριδοειδῶν πού θερμαίνει γλυκά τό σῶμα».

Σέ ἄλλο σημεῖο γράφεται: «Ὁ χειμώνας ἔχει μπεῖ γιά τά κα­λά καί τά Χριστούγεννα πού πλησιάζουν δίνουν τήν καλύτερη εὐκαιρία γιά παρέα καί τζάκι. Ἑτοιμάστε τά ποτά σας, ζεστά ἤ κρύα ροφήματα κοκτέιλ μέ ἤ χωρίς ἀλκοόλ πού προσφέρον­ται ἀπαραιτήτως γιά τίς ἡμέρες τῶν γιορτῶν». «Δημιουργῆστε ἀκόμα καί στό σπίτι σας τίς πιό γνωστές συν­ταγές γιά κοκτέιλ πού θά σᾶς συν­τροφεύσουν σέ στιγμές γιορτινές, χαλάρωσης ἀλλά καί μονα­χι­κές».

Ἕνας τέτοιος ἑορτασμός ἐκφράζει, κυρίως, τόν δυτικό Χριστιανισμό καί, δυστυχῶς, αὐτό μεταφέρεται καί στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα. Στήν Δύση ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων ἔχει ἀποδεσμευθῆ ἀπό τό θεολογικό νόημά της καί παραμένει στό αἰσθητικό ἐπίπεδο, στήν χαλάρωση, τήν μοναξιά ἤ τήν παρέα στό τζάκι. Ἡ προετοιμασία γιά τήν γιορτή εἶναι ἡ ἀγορά διαφόρων προϊόν­των, ὁ στολισμός τοῦ σπιτιοῦ καί τῆς πόλης, οἱ διακοπές καί τά σχετικά μέ αὐτά.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προετοιμάζει τόν ἄνθρωπο γιά ἕναν ἄλλο ἑορτασμό. Προτρέπει τούς Χριστιανούς γιά νηστεία, προσευχή, κάθαρση, ἐξομολόγηση, ἀγάπη στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους, ἐκκλησιασμό, θεία Κοινωνία. Αὐτό εἶναι τό «πνεῦμα τῶν Χριστου­γέννων», τό ἀληθινό πνευματικό ποτό, τό «κόκκινο κρασί» πού χαλαρώνει τόν ἄνθρωπο καί τόν ἀνυψώνει στόν οὐρανό. Χρειαζό­μαστε τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά αἰσθανθῆ μέσα του τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ.

Ὑπάρχουν σήμερα Χριστιανοί στόν κόσμο, οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἀληθινά Χριστούγεννα, μέ λατρευτική καί εὐχαριστιακή ζωή. Αὐτοί αἰσθάνον­ται ἕνα δυνατό πνεῦμα στήν καρδιά πού τήν με­­θᾶ ἁγιασμένα, πού τήν ἀνάβει πρός θεῖο ἔρωτα.

Συνάν­τησα μοναχούς στά μικρά καί ἀπέριττα καλογερικά κελλιά τῶν Μοναστηριῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀκόμη καί στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μέσα σέ μικρά καθίσματα καί ἐρημητήρια πού ἦταν μεθυσμένοι ἀπό τό κρασί πού δίνει ὁ Χριστός καί τούς ἔκανε νά αἰσθάνων­ται τόν μικρό χῶρο πού ζοῦσαν ὡς παράδεισο, τήν ζωή τους ὡς πλήρωμα ζωῆς ἀθανάτου.

Ἡ ὑποβίβαση τῶν ἑορτῶν σέ ἕνα ἐπίπεδο ἡδονιστικό, ἠθι­κι­στικό, κοσμικό εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπογοήτευση γιά τόν ἄνθρω­­πο. Εἶναι μιά «μουσουλμανοποίηση τῆς ἑορτῆς». Ὁ δέ ἡσυχαστικός ἑορτασμός τῶν Χριστουγέννων εἶναι μιά «ἀποσχολαστικοποίηση καί μιά ἀπομουσουλμανοποίηση τῆς ἑορτῆς».