Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος διέθεσε τό πλοιάριό του γιά νά γίνη ἄμβωνας ἀπό τόν ὁποῖο κήρυξε ὁ Χριστός. «Ἐμβάς εἰς ἕνα τῶν πλοίων, ὅ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτόν ἀπό τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καί καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τούς ὄχλους» (Λουκ. ε´, 3). Ἑπομένως, ἡ ἐργασία τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου γίνεται ἄμβωνας τῆς θείας διδαχῆς διά τῆς ὁποίας σώζονται οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν καί στήν δική μας ἐργασία ἀφήνουμε τόν Χριστό νά κηρύττη στούς ἀνθρώπους τότε ἀποκτοῦμε δόξα καί τιμή.

Ἔπειτα, ὅλη τήν νύκτα οἱ Μαθητές, πρίν ἀκόμη λάβουν τήν τελική κλήση, χωρίς τόν Χριστό δέν μπόρεσαν τίποτε νά κάνουν. Ἡ ἐργασία τους ἦταν ἄσκοπη. Κατά τήν διάρκεια ὅμως τῆς ἡμέρας μέ τόν Χριστό ἔπιασαν τόσα πολλά ψάρια, ὥστε ὑπῆρχε κίνδυνος νά βυθισθοῦν τά πλοῖα. Τήν ὁποιαδήποτε ἐργασία, δηλαδή, ἐξαγιάζει ἡ παρουσία καί ἡ εὐλογία τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε, ὅλα τά πράγματα, ὅταν γίνωνται μέ τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἅγια, ὅπως καί ἀντίθετα, ὅλα τά πράγματα ὅταν δέν γίνωνται μέ τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεμάτα ἄγχος καί ταλαιπωρία.

Ὅταν, λοιπόν, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐργασίας μας, ἐπιδιώκουμε νά τηροῦμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅσο κι ἄν μᾶς κοστίζη, καί φροντίζουμε νά ἔχουμε μνήμη Θεοῦ, μέ τήν προσευχή, τότε ἡ ἐργασία γίνεται παράγοντας σωτηρίας. Ὄχι ἁπλῶς βελτιώνεται, ἀλλά μεταμορφώνεται. Μπορεῖ νά εἶναι λίγα τά χρήματα ἀπό μιά τέτοια ἐργασία, ἀλλά ἡ χαρά καί ἡ εὐλογία πού παίρνουμε εἶναι ὁ μεγαλύτερος πλοῦτος, πού δέν ἐξαγοράζεται μέ τίποτε, οὔτε συγκρίνεται μέ τίποτε.

Ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἐνδιαφέρεται νά φέρη ἁπλῶς τόν ἄνθρωπο στόν Οὐρανό, ἀλλά νά κατεβάση τόν Οὐρανό στήν γῆ.